صبح نخستین روز که به دبیرستان رفتم، آمیرزا برزو در صحن مدرسه روبروی در ورودی ایستاده بود، دوباره خود را معرفی کردم. دستور داد نامم را در کلاس اول متوسطه (کلاس هفت) نوشتندو راهی کلاس شدم... آمیرزا برزو، در هندوستان، که در آن زمان در دست انگلیس ها بود تحصیل و کار کرده بود و نیز انجام خدمت سربازی ـ که در آن زمان «خدمت اجباری » نامیده می شد ـ باعث شده بود که وی با روحیه ای منضبط، صبح ها زودتر از همه بیاید و عصرها آخرین نفر باشد که مدرسه را ترک می کند... از ویژگیهای مدرسه ایرانشهر این بود که هفته ای سه روز، بعدازظهرها و برخی سالها ، هر روز ـ «آمیرزا برزو» به چوب می آمد. به این معنی که به کلاسها می آمد و کسانی که در یکی از درسها نمره کمتر از هفت گرفته بودند، به همان مقدار چوب به کف دستشان می زد، این چوب خوردن و تنبیه، بیشتر جنبه نمادین داشت…